Žinka-mašynist funikulera: “biĺše ne bojuś”

Mašynist kýivśkoho funikulera Oksana Škura rozpovila VVS Ukrajina pro vidpovidaĺnisť svojeji profesiji, te, čoho vona spočatku bojalaś, ta pro bilok, ščo žyvuť bilia stanciji.

Prohlianutymp4

U vas nemaje neobchidnoji versiji Flešplejera

Zavantažyty ostanniu versiju Flešplejera

Vybraty inšý media-plejer

VVS Ukrajina predstavliaje seriju publikacij pro žinok-predstavnyć profesij, jaki chtoś može vvažaty “nežinočymy”. Odnak naši herojini dovodiať protyležne. Vony podilylysia z namy svojimy emocijamy i profesijnymy sekretamy.

Koly dva roky tomu Oksana Škura prýšla praciuvaty operatorom, tobto vodijem funikulera, najbiĺše bojalaś pryščemyty liudej, zakryvajučy dveri, – ziznalaś vona u interv’ju VVS Ukrajina.

“A potim, koly pojichala v metro, podumala: “Nu vony ž jakoś zakryvajuť dveri, i jaka kiĺkisť liudej! I ja jakoś sebe peresylyla, i počala vže spokijniše zakryvaty ci dveri”, – posmichajeťsia 45-rična pani Oksana.

“Na vahoni”, jak vona kaže, Oksana Škura propraciuvala vsioho misiać, a potim jiji perevely na posadu mašynista, oskiĺky u neji je vidpovidna osvita.

“Ne nakatalaś ja na funikuleri, – smijeťsia vona i dodaje, ščo u roboti mašynista je duže bahato niuansiv. – Jakščo vin, ne daj boh zupynyťsia, treba znaty, jak joho zapustyty, jakščo jakaś sytuacija, treba znaty. JA tiĺky včuś”.

“Ce profesija, jaka potrebuje i uvahy, i navyčok upravlinnia, adže ce vse ž taky nebezpečný vyd transportu vvažajeťsia, – hovoryť Pavlo Kondratov, holovný inžener funikulera. – Vona maje myttievo reahuvaty na buď-jaki neperedbačeni obstavyny”.

Pani Oksana na ciu posadu pidchodyť jaknajkrašče, stverdžuje vin: “Vona moloda, maje osvitu. Vona praciuje u nas trochy biĺše, niž dva roky, i za cej čas dobre opanuvala profesiju, liudyna šanovana i sered pracivnykiv, i sered pasažyriv”.

Trudova biohrafija

“JA vzahali ne dumala, ščo koly-nebuď praciuvatymu po speciaĺnosti. Ale ja ne škoduju“

Oksana Škura, operator funikulera

Oksana Škura zakinčyla technikum miśkoho elektrotransportu, pislia čoho praciuvala u dorožnij službi Podiĺśkoho rajonu u Kýevi, jaka “zajmalaś dorožnimy robotamy, čystyla vulyci, prybyrala smittia”.

Potim desiať rokiv majbutnia mašynist funikulera propraciuvala u školi, de navčalyś jiji syn i dońka – laborantom u kabineti fizyky.

“Koly vony zakinčyly školu, meni treba bulo kudyś jty dali, i vypadkovo pidvernulaś cia robota”, – zhaduje pani Škura ta vidznačaje, ščo nikoly b ne podumala, ščo praciuvatyme na funikuleri.

“JA vzahali ne dumala, ščo koly-nebuď praciuvatymu po speciaĺnosti. Ale ja ne škoduju”, – zapevniaje vona.

Pani Škura liubyť sposterihaty za liuďmy: “Jduť – posmichaješsia, vony tobi posmichajuťsia, machaješ jim rukoju, vony tebe fotohrafujuť”, – ostannij punkt osoblyvo stosuvavsia ostannioho lita, koly u Kýevi bulo bahato hostej futboĺnoho čempionatu Jevro-2012.

Turbota pasažyriv

“Spočatku ce velyke vikno – jak v akvariumi sydyš. A potim ničoho, zvykla”, – posmichajeťsia mašynist.

Kaže, vyd ne nabrydaje – vlitku schyl vkrytý zelenniu, a pid kolijeju rozhortajeťsia spravžnia chudožnia vystavka – vidhalužennia Andrijivśkoho uzvozu.

“A odyn pasažyr prynis, pobačyv ščo u nas litajuť šče tut horobci, tak šče j kuliok nasinnia prynis. Otak, perežyvajuť ne tiĺky za nas“

Oksana Škura, operator funikulera

JE j svoja cikavynka – poruč zi stancijeju žyvuť biločky, jakych i personal, i pasažyry hodujuť horichamy.

“Ce – dlia biločky, – pokazuje Oksana Škura dva horichy u kabini operatora funikulera. – Vona uže vse z’jila, tomu u nas nemaje zapasiv, zakinčylysia. A tak vony u nas poluščeni tut ležať, i kuĺky skriź valiajuťsia”.

Kaže, liudy často prynosiať horichy, dejaki naviť zalyšajuť očyščeni.

“A odyn pasažyr prynis, pobačyv ščo u nas litajuť šče tut horobci, tak šče j kuliok nasinnia prynis. Otak, perežyvajuť ne tiĺky za nas”, – kaže vona.

I spravdi, na kraju verchnioji platformy žinka hoduje ptašok, a poruč babusia stukaje horiškom ob horišok – bilku klyče. Kaže, vže p’jatnadciať rokiv jizdyť funikulerom majže ščodnia, i, jak vyhliadaje, dobre znaje miscevi tradyciji.

Žinoča profesija

Vsioho na stanciji funikulera, pobudovanoho ponad sto rokiv tomu, praciujuť visim operatoriv ta čotyry mašynista.

Vsi, krim odnoho – žinky.

“Ce žinoča profesija, – kaže pan Kondratov. – Vona lehka fizyčno, a rozumovo, zvisno, treba j znaty, j dumaty”.

Oksana Škura propraciuvala vodijem funikulera vsioho dva misiaci, pislia čoho jiji perevely na posadu mašynista

Do toho ž, kaže holovný inžener, “žinky krašče spilkujuťsia z pasažyramy”.

Jedyný operator-čolovik – kolyšnij sliusar stanciji, jakomu pislia vychodu na pensiju zaproponuvaly praciuvaty na lehšij vid kolyšnioji roboti.

“Naši chlopci-sliusari – vony molodci, postijno trymajuť vahon u formi, pidlaštovujuť, pidfarbovujuť, z nym rozmovliajuť, – kaže pani Škura. – Starajemoś, jak možemo”.

Oksana Škura, zmina jakoji prypadaje na 8 bereznia, kaže, ščo i kolektyv vže vstyhla poliubyty, i do hrafiku zvykla.

“Dlia sim’ji ce trošky nepodobstvo, koly vony doma, a ja na roboti, i peršý čas ce bulo nezručno, a potim ničoho – zvykla. Teper i vony pid mene pidlaštovujuťsia”, – posmichajeťsia vona.