«U problemy desovietyzaciji je, jak minimum,  dva aspekty: instytucijný – de možna korystuvatyś čužym dosvidom, až do toho, ščob prosto bukvaĺno braty vyprobuvani v symetryčnych umovach technolohiji ta jich vprovadžuvaty… Symvoličný aspekt, jaký veś čas zmušuje nas vstupaty v tu samu koliju. Nezaležno vid sub’jektyvnych namiriv tijeji čy inšoji liudyny. Nezaležno vid toho, jak cia liudyna sama usvidomliuje svoju roĺ ta svoji namiry. Prosto je umovy ta motyvaciji, jaki dyktujuť ot ci symvolični točky koordynat, zvyčky, jakiś mentaĺni symvoly», – skazav Makarov.

Na joho dumku, častyna radianśkoji  symvoliky ta častyna rosijśkoji kuĺtury v pevnomu aspekti je nerozryvni. «Isnuje pevna iliuzija, ščo je velyka rosijśka kuĺtura, v jakoji je bahato riznych bokiv – trochy svitlišý, trochy temnišý, potim  rozryv  u 17-mu roci, vse bulo počato zanovo, i toj sovietśký totalitarný režym ta polityčna dyktatura, vony, tak by movyty,  ne majuť bahato spiĺnoho z cijeju vlasnoju kuĺturnoju tradycijeju. Slid zaperečyty. JA ne znaju, de siohodni znachodyťsia ta častyna rosijśkoji kuĺtury, jaka predstavlena, skažimo, Čechovym čy Tolstym. JA ne znaju, v jakomu stani siohodni perebuvaje ta častyna novitnioji rosijśkoji kuĺtury, jaka predstavlena, skažimo, akademikom Sacharovym, Merabom Mamardašvili, bratamy Struhaćkimi, Hrehorijem Pomerancem», – pojasnyv publicyst.

«Ale toj rosijśký dyskurs, jaký siohodni pronykaje v Ukrajinu, vin predstavliaje zovsim inšu, dominujuču tendenciju v seredyni rosijśkoji kuĺtury. Ce spadkovisť vid Alieksandra Puškina (slid počytaty «Klevetnykam Rossyy» ), Tiutčev (slid počytaty joho publicystyku ta lystuvannia), Dostojevśký (z joho zaklykamy  «Na Konstantynopoĺ!»)», – dodav vin, zacytuvavšy tekst pisni «Kulykovo pole», jaký spryčynyv skandal u Rosiji.

«Rozryvu kuĺturnoho vse odno ne mynuty. I pevni pravyla, stosovno pereformatuvannia mentaĺnoho prostoru, bezumovno, dovedeťsia vprovadžuvaty, tak samo, jak i liustraciju»,  – pidsumuvav vin.

Čytajte takož: Šans za rozkladom