«Ševčenko isnuje poza kontekstom svoho času, joho postať perebuvaje u poloni bahatioch mifiv. My ne znajemo, ščo vin čytav, koly pysav «Hajdamakiv», jaku periodyku poliubliav, jaki muzyčni kompozyciji sluchav», – nahološuje Stus.  

Za joho slovamy, odnym iz zavdań, jaký muzej stavyť pered soboju, – vidtvoryty kontekst kompleksnych dokumentiv, aby čytači maly dostup do ob’jektyvnoji informaciji pro Kobzaria.

«U muzeji zibrana biblioteka, jaka naličuje kiĺkasot knyžok pro Ševčenka, ale naviť biĺšisť ševčenkoznavciv, doslidnykiv, aspirantiv ne ujavliať, ščo ce take, ne kažučy pro zvyčajnych čytačiv. Ciu knyhozbirniu potribno ocyfrovuvaty j populiaryzuvaty, ščob liudy rozumily kuĺturný, istoryčný ta polityčný konteksty, u jakych prožyvav poet. Vykladennia kuĺturnych nadbań v internet – ce nemynučý proces, bez jakoho my ne možemo vvažaty sebe kuĺturnoju, modernoju, sučasnoju nacijeju», – vvažaje dyrektor muzeju.

Narazi, jak stverdžuje Stus, ocyfrovano pryblyzno 1% unikaĺnych archivnych dokumentiv muzeju, sered jakych metryčna knyha z zapysom pro narodžennia majbutnioho poeta, vydannia Ševčenkovych knyh iz joho ž avtohrafamy, lystuvannia deržslužbovciv u period joho zaslannia, postovi vidomosti pro vartovu službu v Novopetrovśkomu ukriplenni v 1852 roci toščo.

Na realizaciju  počatku proektu pišlo pryblyzno odyn misiać.

«Zaraz najprioritetnišym je ocyfruvannia vsich tvoriv Ševčenka,  a takož joho rukopysnoji spadščyny. Pizniše virtuaĺný archiv pyśmennyka povynen popovnytyś joho hrafikoju, kartynamy, osobystymy dokumenty. Takož chočemo vyklasty u zahaĺný dostup knyžky, jaki buly u domašnij biblioteci Ševčenka, jaki čytav sam poet, z joho pomitkamy, adže ce takož nevidomo. Hromadśkisť ne znajoma iz zapysamy uliublenych melodij Ševčenka, iz zapysamy pryvitań na joho adresu», – komentuje Stus.

Za joho slovamy, dlia skanuvannia  rarytetiv vykorystovujuťsia speciaĺni skanery, jaki zabezpečujuť zberežennia dokumentiv.

Vodnočas Stus nahološuje, ščo nevidomo, skiĺky točno vdasťsia ocyfruvaty kontentu, adže «ce duže dorohe zadovolennia».

«Ščoroku u SŠA na ocyfruvannia kontentu vydiliajuť kiĺka miĺjardiv dolariv, u Rosiji – 50-80 miĺjoniv dolariv, v Ukrajini jdeťsia pro desiatky tysiač hryveń. Ščob ocyfruvaty uveś archiv muzeju, potribno vytratyty na ce kiĺka miĺjoniv hryveń», – stverdžuje ekspert.

Za joho slovamy, narazi veduťsia perehovory z možlyvymy sponsoramy proektu. 

Jak povidomlialoś, v Ukrajini 2014 rik ohološeno  Rokom Tarasa Ševčenka.