Francuźký fotohraf Siĺven Marhen doslidžuje istoriju pokynutych budiveĺ: cerkov, kinoteatriv, psychiatryčnych likareń.
Šachty Sardyniji
Fotohraf napoliahaje, čo šukaje ne prosto rujiny. “Liudy zalyšyly ci budivli, ale vony vse če možuť funkcionuvaty, – rozpovidaje vin v interv’ju BBC Culture. – Holovne, čo ce miscia, do jakych zaboroneno zachodyty”.
Siĺven Marhen doslidžuje pokynuti budivli z 1998 roku. Cioho misiacia svit pobačyv tretij tom joho svitlyn. Na ciomu zobraženi pokynuti šachty Sardyniji.
Rudnyky v horach provinciji Medio-Kampidano znajšly če rymlianamy. U XIX stolitti ci šachty buly uspišnym i prybutkovym pidprýemstvom, vidomym usij Jevropi. Potim popyt na dejaki metaly, zokrema cynk, upav, i ce vyklykalo spad vyrobnyctva. Naprykinci XX stolittia šachty Montevekkio perestaly praciuvaty i zakrylysia. – Red.
Cerkva v Želišuvi u Poĺči
“JA fotohrafuju rukotvorni ob’jekty, vchid do jakych siohodni zaboronený”, – pojasniuje fotohraf. Joho kolekcija mistyť zrujnovani cerkvy, kinoteatry i likarni, kanalizacijni kolektory i tuneli metropolitenu.
“JA zbyraju dokumentaĺni svidoctva pro ci miscia, fotohrafujučy jich i doslidžujučy istoriju jichnioho stvorennia. Mene cikavyť, čomu ci budivli majuť same taku architekturu”.
Sajt fotohrafa – Forbidden Places (“Zaboroneni miscia”) – naličuje 86 “miśkych rozvidok”, zokrema Instytut sudovoji ekspertyzy v Antverpeni i kolyšnij vijśkový špytaĺ, v jakomu Adoĺf Hitler likuvavsia pislia poranennia v nohu pid čas Peršoji svitovoji vijny. Choča fotohraf perevažno fiksuje budivli, prydatni dlia funkcionuvannia, biĺšisť joho svitlyn pokazuje zanedbani miscia.
Na ciomu zobraženni – protestantśka cerkva 18-ho stolittia v seli Želišuv na pivdennomu zachodi Poĺči, jaka zalyšalaś pokynutoju vid kincia Druhoji svitovoji vijny.
Elektrostancija u Flamandśkomu Brabanti v Beĺhiji
“Dejaki miscia micno vkarbovujuťsia v mojij pam’jati, bo ja znajšov jich sam”, – rozpovidaje avtor proektu.
“Ce dovhý proces. Spočatku ja doslidžuju isnuvannia budivli v dokumentach, vyznačaju misce roztašuvannia, namahajusia otrymaty dozvil, čob vidvidaty jiji, abo samostijno šukaju šliach. Koly ja vidkryvaju ci pokynuti vsima miscia, ja vidčuvaju velyke zadovolennia. JA niby mandrivnyk, jaký znajšov starodavnij chram u džunhliach, ale ž vin tut – priamo posered mista. Ce vidkryttia v priamomu sensi cioho slova”.
Na ciomu zobraženni – beĺhijśka elektrostancija, jaka praciuvala z 1914 do 2012 roku.
Psychiatryčna klinika u Verčelli v Italiji
Dlia Siĺven Marhen cej proekt – dečo biĺše, niž vyd ekstremaĺnoho turyzmu. “JA robliu ce ne zarady adrenalinu. Koly meni bulo 15, tak, zvisno, ce bulo častynoju hry, ale zaraz zbir informaciji pro budivli je holovnoju častynoju proektu”.
Na cij svitlyni zobražený hliadaćký zal kolyšnioji psychiatryčnoji likarni v italijśkomu misti Verčelli. Likarniu pobuduvaly v 1930-ti roky, 1997 roku vona zakrylasia, a v 2013 – stala prytulkom dlia sotni biženciv, vriatovanych u mori pid čas humanitarnoji operaciji Mare Nostrum.
Jak zaznačajeťsia v knyzi “Zaboroneni miscia”, “na počatku 1950-ch u ZMI z’javylasia hostra krytyka metodiv likuvannia, jaki praktykuvaly v klinici. Odnym iz nych bula sirčana terapija: pacijentu vvodyly in’jekciji z soliamy sirky, čoby vyklykaty štučnu lychomanku, i v taký sposib polehšyty slaboumstvo ta inši rozumovi chvoroby”.
“JA šukaju miscia iz nezvyčajnoju istorijeju. Inodi meni dovodyťsia trochy pokopatysia, poky ja ne znajdu, čo trapylosia i čomu budivliu zakryly?”
Paperový kombinat Hoĺcmanna u Švarcvaĺdi v Nimeččyni
Rozvidky fotohrafa možuť povernuty v nespodivanomu napriamku.
“Ce ne linijný proces – dejaku informaciju ne znajty v biblioteci čy hazetnomu archivi, – pojasniuje vin. – Koly ja publikuju informaciju pro nove misce, liudy počynajuť dopysuvaty v komentariach. Raptom vony znachodiať znajomych – robitnykiv zavodu abo medsester, jaki praciuvaly v cij likarni”.
Na cij svitlyni – verstat paperovoji fabryky u Švarcvaĺdi, jaký zaris bur’janom. Popry te, čo kombinat zakryly v 2008 roci, tut i dosi praciuje navčaĺný centr.
Villa uroloha Krafta u Bad-Viĺdunheni v Nimeččyni
U centri uvahy proektu ne lyše budivli, a j liudy, jaki kolyś žyly i praciuvaly v cych misciach.
“Vony stvoriujuť istoriju miscia i vony – najcinniša častyna proektu, – kaže fotohraf. – Liudy, jaki u mynulomu praciuvaly v cych budynkach, vdychajuť u nych nove žyttia, vony dopovniujuť istoriju svojimy spohadamy i fotohrafijamy”.
Na ciomu zobraženni – spaĺnia Karla Krafta, chirurha-uroloha, jaký u 1931 roci vidkryv kliniku na peršomu poversi svoho budynku. Družyna likaria, Chiĺdehard Kraft, prožyvala v budynku do 2006 roku i bula ostannioju joho meškankoju.
“Ci zanedbani miscia čas vid času vidvidujuť neznajomci, – rozpovidajeťsia v knyzi. – Dechto stavyťsia do istoriji miscia z povahoju i lyše fotohrafuje. Inši peresuvajuť mebli abo vynosiať reči, jaki naležaly hospodariam. Z budynku Kraftiv, prymirom, znykla kartyna francuźkoji chudožnyci Leonory Fini, jaku kolyś prydbala Chiĺdehard. Zaraz budynok biĺše nahaduje dekoraciji do fiĺmu, niž vyšukane arystokratyčne pomeškanniam, jakym vin kolyś buv”.
Loośka v’jaznycia bilia Lillia u Franciji
Fotohraf pyše pro odyn komentar, jaký vin otrymav pislia publikaciji foto pokynutoji v’jaznyci v Meĺburni.
“Kiĺka rokiv tomu žinka napysala na sajti, čo jiji tato buv v’jaznem cijeji tiurmy i vona šukala informaciju pro nioho, – rozpovidaje Siĺven Marhen. – Raptom kiĺka tyžniv tomu chtoś zapytav jiji elektronnu adresu, liudyna stverdžuvala, čo žinka je jiji sestroju, z jakoju vony nikoly na bačylyś”.
Z’jasuvalosia, čo jiji “baťko buv u v’jaznyci i mav kiĺkoch ditej vid riznych družyn, jaki ne znaly odyn odnoho. Žinka šukala rodyčiv 20 rokiv, i narešti vony znajšly odne odnoho.
Na ciomu zobraženni – v’jaznycia u Loosi bilia francuźkoho mista Lilĺ – odna z najbiĺšych, jaku vykorystovuvaly nacysty pid čas okupaciji pivničnoji Franciji.
Psychiatryčna likarnia v Rakkonidži v Italiji
Miscia, jaki vrazyly fotohrafa najbiĺše, – ce pokynuti kolyšni prytulky.
“Psychiatryčni likarni zavždy buly tabu – nichto naspravdi ne znaje, čo v nych vidbuvajeťsia, – kaže vin. – Vseredyni vy bačyty slidy mynuloho – kamery z m’jakym pokryttiam na stinach, hamivni soročky, elektrošok. Vy znajete, čo vse ce isnuje, ta koly bačyte ci reči v reaĺnosti – ce čoś zovsim inše. Vražajučý dosvid”.
Cia likarnia praciuvala z 1871 roci, u 1998 – jiji zakryly nazavždy. Misce krasnomovno rozpovidaje pro te, čo tut vidbuvalosia.
“Prytulok maje osoblyvu budivliu, jaka takož bula častynoju terapiji. Zaraz ci stiny – istorija kliniky”.
Kinoteatr u Šypci v Bolhariji
Doslidžennia rujin vplynulo na pohliady fotohrafa. “JA čitko ujavliaju sobi doliu cych sporud. JA doslidžuju jich, a čerez tyždeń tam obvaliujeťsia dach. Menš niž za 10 rokiv vony čeznuť. Ce najavno pokazuje, čo vid najmicnišych sporud, jak-ot sobory abo betonni budivli, ne zalyšyťsia ničoho, jakčo my ne budemo jich pidtrymuvaty”.
Cej kinoteatr u Bolhariji demonstruvav lyše deržavni fiĺmy. Koly komunistyčný režym vpav, kinoteatr zakryvsia.
“Cyvilizacija zdajeťsia takoju krychkoju. My tut – lyše na duže korotký čas. Žyttia efemerne”, – kaže pan Marhen.
Sajt fotohrafa takož stav častynoju istoriji kožnoho miscia. “Meni pyšuť liudy, jaki majuť fotohrafiji cych budiveĺ, koly vony če funkcionuvaly. Pam’jať pro misce bahatije vid spohadiv joho svidkiv. Liudy provely tut period svoho žyttia – vony tut praciuvaly, abo chvorily.
Na ciomu zobraženni – ližko dlia šokovoji terapiji z psychiatryčnoji likarni v Rakkonidži.
“JA ne viriu v pryvydiv, ale atmosfera v cych misciach jaskravo peredaje žyttia ta podiji, čo tut vidbuvalysia. Tiurmy, v jakych tomylysia v’jazni, abo likarni, de straždaly i pomyraly chvori”, – kaže fotohraf.
“Bačyty slidy prysutnosti liudej – nejmovirný dosvid. Robitnyči rukavyčky, zalyšeni na fabryčnomu verstati, uniforma medsestry v šafi, hamivna soročka v psychiatryčnij likarni. Ci reči dopomahajuť naočno ujavyty, čo tut stalosia. Za dopomohoju cych svidčeń ja namahajusia pokazaty, jakym bulo ce misce do toho, jak joho zalyšyly liudy”.
oryhinal cijeji statti anhlijśkoju movoju vy možete na sajti
BBC Culture.