Bilia budivli aeroportu Pulkovo zrostaje memorial z kvitiv i dytiačych ihrašok. Pryspučeni deržavni prapory. Telekanaly zminiujuť sitku movlennia, vykliučajučy z neji rozvažaĺni prohramy. U chramach Peterburha u nediliu prochodyť panachyda za zahyblymy naperedodni u strašnij aviakatastrofi v Jehypti.
Najbiĺša rosijśka sociaĺna mereža “VKontakte”, čo bazujeťsia v centri Peterburha v Budynku Zinhera, vnoči pohasyla riznokoliorovu pidsvitku kupola, čo je odnijeju z dominant Nevśkoho prospektu. Misto porynulo v traur. Ale prodovžuje čekaty novyn.
Naperedodni, čob diznavatysia informaciju z peršych vust, rodyči zahyblych veś deń prýiždžaly do aeroportu. Chtoś priamuvav tudy, če ne znajučy, čo zustrity svojich blyźkych z pojizdky do moria jim ne vdasťsia.
Nový terminal Pulkovo, vidkrytý menše dvoch rokiv tomu, če ne bačyv stiĺky sliz, stiĺky boliu v očach liudej, jaki vidmovlialysia viryty v te, čo stalosia.
Boževiĺna karuseĺ zi sliz, kvitiv dlia kochanych, jaki jich vže nikoly ne pobačať, sprob dodzvonytysia jim i počuty, čo vse čo vidbuvajeťsia – strašný son i nepravda, – tak vyhliadav aerovokzal v ci hodyny.
“My če ne otrymaly pidtverdžennia “Rosaviaciji”, my če ne možemo ničoho hovoryty konkretno”, – napoliahaly predstavnyky ministerstva nadzvyčajnych sytuacij, choča bula vže hodyna dnia (litak povynen buv na toj moment vže hodynu jak pryzemlytysia).
Psycholohy suprovodžuvaly ridnych i blyźkych žertv katastrofy do avtobusa: vin vidvozyv jich v hoteliu Crowne Plaza, čo znachodyťsia nepodalik, de roztašuvavsia operatyvný štab MNS. Tudy ž rekomenduvaly popriamuvaty i nam – žurnalistam, jaki vysvitliuvaly trahediju.
Robota kriź sliozy
U štabi vže kypila robota. Nas ne pidpuskaly do rodyčiv i fachivciv, ale v zahaĺnych rysach te, čo vidbuvalosia, možna bulo bačyty čerez sklianu stinu na peršomu poversi.
Daleko ne z peršoji sproby pohovoryvšy z tymy, chto zalyšav prymičennia za sklianymy stinamy, ja z’jasuvala, čo u liudej braly proby slyny dlia identyfikaciji z DNK žertv, opytuvaly jich i zbyraly pobažannia čodo podaĺšych dij vlady čodo pochoronu zahyblych i dopomohy jichnim sim’jam. Tut že jim proponuvaly hariači napoji.
Vlasne štab, de velasia operatyvna robota i prochodyly narady, roztašuvavsia jak raz nad cym cholom, na druhomu poversi: spočatku prochid tudy naviť ne suvoro ochoroniavsia, prote vže nezabarom schody perehorodyv OMON.
Korydoramy snuvaly medyky i liudy v pohonach. U kabineti z tablyčkoju “Kimnata vidpočynku dlia avia ekipaživ” veś deń buly pročyneni dveri – liudy v celofanovych zelenych chalatach, sudiačy z usioho, praciuvaly z uziatymy zrazkamy. U mahazyni burštynu v holovnomu choli hoteliu vsi stoly i krisla zajnialy liudy v kamufliaži, na spynach jakych bulo napysano “Slidčý komitet” – vony praciuvaly z dokumentamy.
Žurnalisty jurmylysia odrazu bilia bokovoho vchodu v hoteĺ v očikuvanni oficijnych komentariv vlady ta predstavnykiv ekstrenych služb. Robota jšla chaotyčno: času pojavy čynovnykiv pered ZMI nichto ne nazyvav, vystupy zatrymuvalysia.
Peršymy do žurnalistiv výšly vice-hubernator Peterburha Ihor Albin i holova Zakonodavčych zboriv mista V’jačeslav Makarov: vony rozpovily pro zachody, jaki vžyvajuť, i pro hromadianstvo tych, chto stav žertvamy cijeji trahediji.
Ne vytrymujučy napruhy, dejaki rodyči zahyblych prochodyly z vidvedenoho jim fojje čerez natovp žurnalistiv na vulyciu, čob pokuryty abo, navpaky, podychaty svižym povitriam.
Soromliačyś svoho boliu, plakaly čoloviky – pry zustriči očyma z inšymy liuďmy vony vidrazu vidvodyly oči. U jakýś moment priamo bilia vchodu v holos zarydala dytyna.
Na vulyci, trochy ostoroń, maty i jiji dorosla dočka iz zaplakanymy oblyččiamy stojaly bilia vitryny mahazynu z suveniramy pry hoteli, obnimalysia i dyvylysia v napriamku zlitno-posadkovoji smuhy, jaka roztašovana zvidty v dekiĺkoch kilometrach. Vidobražennia litakiv, jaki zlitajuť, proplyvaly u vitryni priamo nad jichnimy holovamy.
Pislia pres-pidchodu načaĺnyka pivnično-zachidnoho filiji centru ekstrenoji psycholohičnoji dopomohy MNS Oleny Plotnykovoji (vona povidomyla, čo z liuďmy praciuje 23 psycholoha z Peterburha, i če šestero napravliajuťsia z Moskvy), ZMI nadaly prymičennia dlia roboty. Do toho momentu v korydorach na pidlozi to tut, to tam, sydily korespondenty z riznych krajin, jaki borolysia za kožnu viĺnu rozetku: u žurnalistiv za deń roboty počala sidaty technika.
U bari na peršomu poversi bulo nebahato liudej: televizor, jaký tam vysiv, bezupynno pokazuvav kadry trahediji, priami vkliučennia to z cioho ž hoteliu, to z aeroportu, to zajavy čynovnykiv. Za vyniatkom litnioji pary turystiv zi Schodu, jaki prohuliuvalysia po korydoru z javnym nerozuminniam toho, čo tut vidbuvajeťsia i čomu zibralosia tak bahato žurnalistiv – vsi postojaĺci nemov kudyś propaly.
Pryblyzno o 20:00 po cholu pronissia sluch: opytuvannia rodyčiv zakinčeno. Liudy otrymaly možlyvisť vypyty vody i perekusyty – dlia bahatioch ce buv peršý i jedyný za deń šans ce zrobyty. Ostannia za tu dobu narada zaveršylaś o 22:30 – holovy profiĺnych vidomstv povidomyly promižni pidsumky roboty ta rozpovily pro nych žurnalistam, poobiciavšy prodovžyty rozsliduvannia. Štab vidnovyv robotu v nediliu o 9 ranku.
Navproty stijky rejestraciji v hoteli vysilo tablo pryliotiv i vyliotiv. Prochodiačy povz, ja kynula na nioho pohliad: verchnim v tablyci prybuttia značyvsia rejs z Šarm-eĺ-Šejcha, jaký čojno zdijsnyv vdalu posadku. Serce tiochnulo. Zvyčajno, ce buv uže inšý, nastupný rejs z cioho jehypetśkoho mista. Ale tak chotilosia dyva…